เป็นที่ยอมรับโดยทั่วกันว่าการศึกษาเป็นรากฐานและเครื่องมือที่สำคัญที่ช่วยพัฒนาคนในประเทศให้มีคุณภาพ ประเทศใดมีการจัดระบบการศึกษาที่ดี มีคุณภาพให้แก่ประชาชนภายในประเทศ ประเทศนั้นก็จะสามารถพัฒนาและเจริญก้าวหน้าไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ ระบบการศึกษาของประเทศไทยยังประสบปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา โรงเรียนขนาดเล็กที่อยู่ในชุมชนที่ห่างไกลยังขาดแคลนครู หนังสือ อุปกรณ์การเรียนและเครื่องอำนวยความสะดวกในการเรียนการสอน ด้วยเหตุนี้ดิฉันจึงเห็นความสำคัญของการช่วยเหลือเพื่อหยิบยื่นโอกาสทางการศึกษาให้กับนักเรียนเหล่านั้น
ดิฉันรวมทั้งเพื่อนๆและพี่ๆคณะศึกษาศาสตร์ วิชาเอกภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยทักษิณ มีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรม “โครงการนิสิตจิตอาสาบริการวิชาการ การเสริมสร้างทักษะทางวิชาการให้กับสถานศึกษาชุมชน” ระยะเวลาตั้งแต่เดือนมกราคม-มีนาคม พ.ศ. 2559 ณ โรงเรียนบ้านบางดาน ตำบลพะวง อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก เปิดสอนนักเรียนตั้งแต่ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1- 6 ในแต่ละระดับชั้นมีจำนวนนักเรียนเพียง 10 – 25 คน จำนวนครูมีไม่เพียงพอกับวิชาที่สอน ทำให้ครู 1 ท่านต้องรับภาระสอนมากกว่า 1 วิชา ซึ่งในบางวิชาครูไม่สามารถถ่ายทอดความรู้ได้อย่างเต็มที่ เนื่องจากไม่ได้จบจากสาขาวิชานั้นมาโดยตรงทำให้นักเรียนไม่สามารถพัฒนาความรู้ความสามารถได้อย่างเต็มที่ พวกเราเล็งเห็นถึงปัญหาดังกล่าวและด้วยความห่วงใยต้นกล้าเล็กๆ เหล่านี้ที่จะเติบโตไปเป็นต้นไม้ใหญ่ เป็นกำลังที่สำคัญของการพัฒนาประเทศชาติต่อไป จึงได้อาสาเข้าไปให้การช่วยเหลือ โดยผลัดเปลี่ยนกันไปจัดกิจกรรมการเรียนรู้และสอนเสริมในรายวิชาภาษาอังกฤษให้แก่นักเรียน วันแรกที่พวกเราเดินทางไปถึง ภาพที่พวกเราเห็นคือ น้องๆ นักเรียนออกมายืนรอต้อนรับพวกเราด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แววตาแสดงถึงความดีใจที่ได้เห็นพวกเรามา บางคนกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น มีนักเรียนบางส่วนที่วิ่งกรูกันเข้าจับมือและกอดเอว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของพวกเราในฐานะนิสิตครูที่มีโอกาสออกไปโรงเรียนและพบกับนักเรียน ณ เวลานั้นพวกเรามีความรู้สึกไม่ต่างจากน้องๆ นักเรียนเลย คือ ตื่นเต้นและดีใจที่ได้มีโอกาสมอบความสุขให้พวกเขา น้องๆนักเรียนทุกคนน่ารัก พวกเขามีความกระตือรือร้นและให้ความร่วมมือดีในทุกกิจกรรม มีนักเรียนจำนวนหนึ่งที่เขินอาย ไม่กล้าแสดงออก พวกเราจะคอยกระตุ้นและให้กำลังใจให้พวกเขากล้าคิด กล้าทำ ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่พวกเราดำเนินโครงการนี้ น้องๆ นักเรียนมีทัศนคติที่ดีต่อรายวิชาภาษาอังกฤษมากขึ้น มีการพัฒนาความรู้ความสามารถไปในทางที่ดีขึ้น จากโครงการนี้พวกเรานิสิตครูทุกคนได้มีโอกาสพัฒนาตัวเองและได้ก้าวเข้าไปใกล้จุดหมายของพวกเรามากขึ้น นอกจากนั้นโครงการนี้ยังเปลี่ยนความคิดของพวกเราที่เคยมีความตั้งใจที่จะไปบรรจุในโรงเรียนในตัวเมืองเพราะคิดเพียงแค่ว่ามีความสะดวกสบาย โรงเรียนมีเครื่องอำนวยความสะดวกในการสอนให้พร้อม เป็นการนึกถึงและห่วงใยนักเรียนในโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลในอีกหลายๆโรงเรียนที่ประสบปัญหาเหมือนกับโรงเรียนบ้านบางดาน พวกเขาเหล่านั้นยังลำบาก ขาดโอกาสทางการศึกษาและกำลังรอความช่วยเหลือจากหน่วยงานต่างๆ ผู้เป็นครูจะต้องคำนึงถึงข้อนี้เป็นสำคัญ ดิฉันดีใจที่ได้เป็น “ผู้ให้” ให้ “โอกาส” และ “สิ่งดีๆ” ให้แก่นักเรียนเหล่านี้ ดิฉันจะจดจำความตั้งใจนี้และยึดถือปฏิบัติไปตลอดชีวิตข้าราชการและจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตความเป็นครู
