เมื่อคิดหวนคืนถิ่น
ศึกษา..แล้วเลือกความ จริงที่ต้องสร้าง….โดย คนไร้หลัก….กูโร่
วันเวลาล่วงเลยเข้าเกือบปีแล้ว สินะ กับหน้าที่ของครูอาสาเพื่อการศึกษาทางเลือก ถ้าไม่มาก็คงไม่รู้ว่าเป็นการศึกษาทางเลือกของใครกัน หลายครั้งของเวทีพูดคุยในกลุ่มครูอาสาที่ผ่านมา มักมีคำถามเกิดขึ้นมาเสมอว่า ประเด็นเรื่องการศึกษาทางเลือก เด็กหรือผู้ใหญ่หรือใครกันแน่หนอ..ที่เป็นคนเลือก ?
คำถามที่ถูกถามด้วยชุดความคิดที่หลาก หลายของครูผู้มีอุดมการณ์ เช่นเดียวกันกับคำตอบที่ไม่ได้มีคำตอบที่ถูกต้องตายตัวเท่านั้น ทางเลือกจะเป็นอย่างไรคงไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรมากนัก แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ คุณได้เลือกแล้วหรือยังกับการศึกษาทางเลือกของตัวเอง
มาถึงวันนี้กับคำว่า “การศึกษาทางเลือก” สำหรับผมแล้ว คงไม่มีข้อสงสัยอะไรอีกต่อไป แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมเองคิดอยู่เสมอว่าจะทำอย่างไรให้เกิดความ ยั่งยืนขึ้นได้ ทั้งแก่ตัวผมเอง และสำหรับผู้คนที่คิดจะเลือกศึกษากันบ้าง
ผมเองก็เพิ่งจะเข้าใจในการศึกษา ทางเลือกของตัวเอง ก็รู้เพียงแค่ว่าเราเองจะไปหาความรู้ได้อย่างไรในเรื่องราวที่ตน เองสนใจ และการได้มาซึ่งความรู้นั้นจะติดตัวเราได้ ก็ต้องผ่านการปฏิบัติจริงเท่านั้น และการผลิตซ้ำๆ เพื่อทำให้เกิดเป็นทักษะ
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังต้องมีกระบวนการทำงานที่เป็นขั้นเป็นตอน เพื่อนำมาจัดลำดับของการคิดวิเคราะห์อีกว่า ข้อมูลต่างๆ ที่ได้มานั้นจริงแท้แค่ไหน แล้วก็ลงมือปฏิบัติจริง พร้อมๆ กับสรุปบทเรียนในแต่ละครั้งว่า ผลที่ได้นั้นเป็นอย่างไร เพื่อที่จะนำไปปรับใช้ได้ในครั้งต่อๆ ไป เป็นการยกระดับตัวเองและงานที่ทำไปในตัว หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งที่ใครมักใช้กันคือ การสังเคราะห์งาน เริ่มต้นเพียงแค่ตั้งโจทย์ แล้วไปหาคำตอบเท่านั้นเอง
จะว่าง่ายก็ไม่ง่าย จะว่ายากก็ไม่ใช่ เช่นนั้นก็คงเหลือแต่ลงมือทำเพียงอย่างเดียวแล้วสินะ แต่ก็นั่นแหละ แล้วเราจะทำที่ไหนล่ะที่จะเกิดความยั่งยืน และก็อยู่บนวิถีของตัวเองที่ไม่ต้องมาคอยต่อสู้กับตัวเอง และกระแสสังคมที่เปลี่ยนไปทุกๆ วัน ทำในที่ที่เราทำได้ทุกวัน โดยที่ไม่คิดว่าต้องทำหรือทำเป็นงานประจำ การกระทำที่ไม่อยู่ภายได้กรอบของฐานเงินเดือน ของกระแสสังคม ของการแข่งขัน แต่เป็นการกระทำที่เกิดจากจิตใต้สำนึกที่คิดอยากจะทำจริงๆ โดยที่ไม่ได้คาดหวังให้ใครๆ ยอมรับหรือยกย่อง
ผมพูดไปเหมือนเรื่องง่ายๆ ที่เป็นปรัชญาชีวิตที่ใครๆ ก็พูดกัน แต่หาได้เกิดขึ้นจริง มันคงเป็นเช่นนั้นถ้าผมเองยังไม่ได้ทำเอง และกลับไปพัฒนาที่บ้านตนเอง ก็ยังคงเป็นได้เพียงแค่คนไร้หลักที่ท่องเที่ยวไปวันๆ อาจได้พบได้เห็นอะไรมากมาย แต่แล้วก็ผ่านพ้นไป เพราะยังต้องออกเดินทางต่อ
อย่างที่บอก วันเวลาเคลื่อนคล้อยล่วงเลยวัย เหมือนหมดเวลาแล้วสำหรับฝันหวานในวัยเยาว์ ต่อแต่นี้จึงเหลือแต่เพียง…ความจริงที่ต้องสร้างเพียงเท่านั้น
เขียนโดย คนไร้หลัก….กูโร่
