เธอกวาดถนนสายนี้มานาน…
มีคนบอกว่าเธอกวาดตั้งแต่มันยังเป็นถนนดิน กระทั่งปัจจุบันเป็นถนนคอนกรีตสายใหญ่ที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึกสูง
บางวันจะมีคนเห็นเธอ เดินถือไม้กวาดด้ามต้นไผ่ ใบกวาดทางมะพร้าว กวัดแกว่งบนถนน หลายครั้งที่คนขับรถหยุดด่าเธอว่า – อยากตายรึไง!
แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่เคยสนใจ ยังคงกวาดต่อไปอย่างนั้น
ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอคิดอะไร และไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอเป็นใคร หนำซ้ำไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอชื่ออะไร
แต่…
คนที่เคยพบเห็นเธอ ต่างเรียกเธอว่า อีบ้ากวาดถนน
ถ้าหากเธอได้ยินชื่อนี้ – ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอย่างไร จะชอบหรือไม่พอใจ มิอาจล่วงรู้ แต่ที่แน่ๆ บรรดาคนที่เคยพบเห็นเธอ และเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้ ต่างหัวร่อจนน้ำมูกน้ำตาไหล มีอยู่ครั้งในวงเหล้าของคนที่เคยพบเห็นเธอ นายรัฐ และนายมนตรีหัวร่อจนกรามค้าง
ได้ยินว่าเพื่อนฝูงต้องหามส่งโรงพยาบาล พร้อมถามว่าเป็นอะไร หมอตอบว่า เป็นโรคชอบดูแคลนระยะสุดท้าย
เธอแต่งตัวดี…
คนที่เคยพบเห็นเธอกล่าวอย่างนั้น
แล้วจะเรียกว่า อีบ้ากวาดถนน ได้อย่างไร?
คนที่ไม่เคยพบเห็นเธอแย้ง
ไม่มีใครรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร
แต่…
มีข่าวลือว่า เธอเป็นลูกเศรษฐี แล้วยังลือต่ออีกว่า การที่เธอมากวาดถนนสายนี้ซ้ำๆ เพราะเธอต้องการมีดวงตาเห็นธรรม
เห็นธงเห็นธรรมอะไร ไม่มีหรอก – คนที่ได้ยินข่าวลือนี้พร้อมกันกล่าว ก่อนที่จะตบท้ายว่า อีนี้ท่าจะบ้า – แล้วหัวเราะร่า แล้วพูดว่า – เออ ก็มันเป็นอีบ้ากวาดถนน
เธอกวาดถนนสายนี้มานาน…
ชายที่เคยพบเห็นเธอคนหนึ่งเล่าว่า ปู่ของเขา เคยเล่าให้ฟังว่าปู่ทวดของปู่ของเขา เคยเล่าให้ปู่ของเขาฟังว่า บางวัน เธอจะเดินถือไม้กวาดด้ามต้นไผ่ ใบกวาดทางมะพร้าว กวัดแกว่งบนถนนสายนี้
เว่อร์! …มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน – คนที่รับฟังแย้ง – ถ้าเป็นอย่างที่พูดจริงๆ เธอไม่มีอายุหลายร้อยปีแล้วหรือ…คนบ้าที่ไหนจะอายุยืนขนาดนั้น
ก็อีบ้ากวาดถนนนี้แหละ! – ชายที่เคยพบเห็นเธอกล่าวอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะเดินอาดๆออกไป
ไม่มีใครรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร
เรื่องราวของเธอกลายเป็นที่ถกเถียงในวงสังคมของคนที่เคยพบเห็นเธอ ก่อนที่จะลามไปสู่บุคคลภายนอก ทีละคน ๆ ๆ ๆ …กระทั่งเรื่องราวของเธอลามไปถึงวงจรสื่อ
รายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง เข้ามาติดต่อกลุ่มคนที่เคยพบเห็นเธอ พร้อมยื่นเงินให้โดยแลกกับข้อเสนอที่ว่าให้พาไปเจอเธอ
กลุ่มคนที่เคยพบเห็นเธอ รับเงินพร้อมพาพวกเขาไปยังที่ที่เคยพบเห็นเธอ แต่บอกว่าไม่แน่ใจว่าเธอจะมากวาดถนนที่นี่อีกไหม
ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเธอจะมาหรือไม่
แต่เย็นวันนั้น…
กล้องโทรทัศน์สิบกว่าตัวถูกติดตั้งสองฟากถนนที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับ ตึกสูง ผู้กำกับรายการกล่าวกับลูกทีมว่า ต้องจับภาพเธอให้ได้ ถึงแม้ว่าจะต้องรออีกหลายวัน…
วันแรกผ่านไป…
วันที่สองผ่านไป…
วันที่สามผ่านไป…
วันที่สี่ผ่านไป…
วันที่ห้าผ่านไป…
วันที่หกผ่านไป…
วันที่เจ็ดผ่านไป…
กระทั่งวันที่แปด…
เธอเดินถือไม้กวาดด้ามต้นไผ่ ใบกวาดทางมะพร้าว กวัดแกว่งบนถนน
กล้องโทรทัศน์ริมถนนจ้องจับภาพเธอ ทุกอิริยาบถ…
ผู้กำกับรายการสั่งกำชับทีมงาน เตรียมบันทึกภาพ เพื่อถ่ายทอดสดทางฟรีทีวี ช่องเรียลลิตี้
ไม่นานนัก!
ภาพของเธอก็ปรากฏหน้าจอสี่เหลี่ยมที่ผู้กำกับรายการคอยบอกมุมกล้อง ขณะพิธีกรชายประจำรายการ เริ่มเล่ารายละเอียดชีวิตของเธอ – อีบ้ากวาดถนน…
ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรื่องที่พิธีกรคนดังกล่าวเล่าเป็นความจริงหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ คือ ผู้ชมที่อยู่ทางบ้านต่างร่วมรับรู้เช่นเดียวกับที่พิธีกรพูด
สองชั่วโมงผ่านไป…
ผู้กำกับรายการสั่งปิดกล้อง
คุ้มค่าที่รอคอย – เขาเอ่ยกับทีมงาน
สักพักเสียงโทรศัพท์จากเจ้าของสถานีส่งเสียงเรียกผู้กำกับ …หลังรับโทรศัพท์รอยยิ้มฝังแน่นข้างแก้มที่แซมด้วยไรขนสีดำของเขา
ผู้ชมรายการหลายล้านคนชื่นชอบเรื่องราวของเธอ พวกเขาต่างเรียกขานเธอว่าอีบ้ากวาดถนน ตามที่พิธีกรชายประจำรายการเรียลลิตี้ชื่อดัง ที่เพิ่งออกอากาศ ผ่านไป เอ่ยขาน – (ที่จริงจะบอกว่าพิธีกรชายคนนี้เป็นคนเรียกชื่อ เธอว่า อีบ้ากวาดถนน ก็เห็นจะไม่ถูกต้องนักเพราะชื่อดังกล่าวเป็นชื่อเรียกที่ คนที่เคยพบเห็นเธอ ตั้งให้เธอก่อนที่พิธีกรคนดังกล่าวจะนำมาบอกกับผู้ชมรายการ)
หลังจากวันนั้น…เธอกลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งประเทศทันที
รถบัสขนาดใหญ่ หลายสิบคันแล่นเข้ามาจอดริมถนนที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึกสูง ก่อนที่ไกด์สาวสวย จะพาคนกลุ่มใหญ่ลงจากรถ และเรียงแถวเดินตามกัน สู่พื้นที่ที่รายการโทรทัศน์ทำการบันทึกภาพของเธอ
เงียบๆนะค่ะ เดี๋ยวเธอจะตกใจหนีไปก่อน – เสียงหวานของไกด์สาว แว่วผ่านโทรโข่ง
คนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง ปฏิบัติตามโดยพร้อมเพรียง
ไม่นานนัก…
เธอก็เดินถือไม้กวาดด้ามต้นไผ่ ใบกวาดทางมะพร้าว กวัดแกว่งบนถนน
ในฉับพลัน แสงแฟลต จากกล้องถ่ายรูปนับร้อย ส่องสว่างกระทบร่างของเธอ
นาที ต่อ นาที นาที ต่อ นาทีๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
กระทั่งเธอเดินจากไป…
ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอจากไปไหน และอีกกี่วันเธอถึงจะกลับมาที่ถนนแห่งนี้อีกครั้ง แต่ที่รู้คือ หลังจากวันนี้จำนวนคนที่จะเข้ามาดูเธอจะเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
หลังจากที่คณะทัวร์ชุดนี้กลับไป…
คณะกรรมการชุมชนถกเครียด เรื่องมาตรการรองรับนักท่องเที่ยวที่จะเข้ามาชมเธอในอนาคต
นโยบายรองรับถูกร่างขึ้น
เราต้องมีโรงแรมที่พักเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการค้างคืน
เราต้องมีรั้วกั้นริมถนนที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึกสูง เพื่อป้องกันนักท่องเที่ยวจากการทำร้ายร่างกายของเธอ ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต
เราต้องมีร้านอาหาร และเครื่องดื่ม ไว้บริการแก่นักท่องเที่ยว
เราต้องมีกล้องส่องทางไกลเอาไว้บริการแก่นักท่องเที่ยวที่ต้องการเห็นเธอ แต่ไม่อยากเดินทางไปริมถนนสายที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึกสูง
เธอทำให้ชุมชนแห่งนี้คึกคัก นักท่องเที่ยวจากทุกสารทิศของประเทศ หลั่งไหลเข้ามาชมเธอทุกวี่วัน แน่อนว่าไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอจะมากวาดถนนที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึก สูงเมื่อไหร่ แต่พวกเขาก็ยินดีที่จะรอคอย
นักท่องเที่ยวคนหนึ่งเคยกล่าวเอาไว้ว่า- ก่อนตายต้องมาดูอีบ้ากวาดถนนให้ได้สักครั้ง
มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เคยทำการสำรวจความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่เข้ามารอชมอีบ้ากวาดถนน ว่าคิดอย่างไร …ผลการสำรวจออกมาว่า อยากพบเจออีบ้าที่ยอมกวาดถนนโดยไม่ได้รับค่าจ้าง
นักสังคมศาสตร์ชื่อดังของประเทศ กล่าวถึงสาเหตุที่ผลการสำรวจ หรือ โพลล์ ออกมาลักษณะนี้ว่า สังคมไทยปัจจุบันเต็มไปด้วยคนที่เห็นแก่ตัว การปรากฏตัวของ “อีบ้ากวาดถนน” จึงถือเป็นสิ่งแปลกประหลาด ที่คนรุ่นนี้ไม่เคยเห็น และที่สำคัญคือไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ในผืนแผ่นดินนี้
ไม่มีใครรู้หรอกว่า เหตุผลที่นักท่องเที่ยวเข้ามาดูเธอ เป็นเพราะอยากเจอคนที่ทำประโยชน์แก่ชุมชนโดยไม่หวังผลตอบแทนในเชิงยกย่อง หรือว่าเพียงต้องการเข้ามาดูเธอในฐานะตัวประหลาดทางสังคม
หนึ่งเดือนต่อมา…
ถนนที่เชื่อมต่อระหว่างกระท่อมกับตึกสูงเดียวดาย
เธอหายไป
ประชาชนกลุ่มต่างๆ วิพากษ์วิจารณ์ว่า เธอโดนเศรษฐีใหญ่ลักพาตัวไปเลี้ยงไว้ เป็นของสะสมเพื่อเพิ่มบารมี และแถมท้ายว่า กรณีดังกล่าวคล้ายคลึงกับการลักทับหลังนารายณ์บรรทมสินธุ์ที่เคยเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้
ใครคนหนึ่งพูดว่า
“ป่านนี้เธอคงไปอยู่ที่อเมริกาแล้วกระมัง”
ไม่มีใครรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร?
แต่หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่พาดหัวข่าวหลังจากการหายตัวไปของเธอว่า
อีบ้ากวาดถนน คนแปลกของไทย หายตัวลึกลับ
——————————
ป่าเบญจมาศ
ตุลาคม ‘ 49
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ปลายฝน- ต้นหนาว
ที่มาบทความ – http://thaivolunteer.org/myweb/index.php?option=com_content&view=article…
ที่มาภาพประกอบ – http://www.pixpros.net/forums/showthread.php?t=7295
