อาสาสมัครเขาทำงานอะไร? ทำแล้วได้เงินเป็นค่าตอบแทนหรือเปล่า? คำถามเหล่านี้คงเป็นคำถามที่อาจจะเกิดขึ้นกับใครหลายๆคน และหนึ่งในนั้นคงเป็นตัวฉัน ที่ตั้งคำถามให้กับตัวเอง แต่เป็นคำถามที่ฉัน ไม่เคยคิดที่จะหาคำตอบใดๆให้กับตัวเอง จนกระทั่งการเป็นอาสาไม่สมัครของฉันได้เริ่มต้นขึ้น จากการเป็นนักศึกษาฝึกงานตัวเล็กๆที่กำลังจะเรียนจบในอีกไม่กี่เดือน ตัดสินใจเลือกฝึกงานกับมูลนิธิแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ชีวิตของการเป็นนักศึกษาบ้าฝึกงานของฉันจะเป็นอย่างไร และฉันจะกอบโกยประสบการณ์จากการจากฝึกงานได้มากน้อยแค่ไหน มันเป็นสิ่งที่ฉันพยายามหาคำตอบให้กับตัวเองอีกครั้ง
และแล้วชีวิตการเป็นนักศึกษาอาสาฝึกหัดของฉันได้เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง ในช่วงแรก ฉันก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ แต่ที่มันกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆคือคำถามที่ตามมามากมาย “เรากำลังทำอะไรอยู่” “มาทำอะไรที่นี้” และ “ จะเอาประสบการณ์อะไรไปบอกเล่าต่อกับรุ่นน้อง” ในช่วงนั้นฉันรู้สึกกังวลมากกับคะแนนของการฝึกงาน จนลืมที่จะนึกถึงเป้าหมายของการฝึกงาน เพราะในแต่ละวันของฉัน ได้หมดไปกับการอยู่บนกองหนังสือและเศษกระดาษที่ได้รับบริจาคมาในจำนวนมาก หน้าที่ของฉัน คือ คัด แยก เก็บ หนังสือดีเพื่อส่งต่อไปยังโรงเรียนที่ห่างไกล หรือ ชุมชนต่างๆ ประสบการณ์มากมายเริ่มถักทอขึ้นทีละเล็กละน้อย ซึ่งสิ่งที่ฉันรู้สึกชื่นชอบมากที่สุดในชีวิตการฝึกงาน คือ การได้ลงพื้นที่ชุมชน เพื่อไปจัดกิจกรรม การลงพื้นที่ชุมชนเป็นสิ่งที่เหนื่อย ลำบาก แต่สิ่งที่ฉันได้กลับมา คือ ความสนุก รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ทั้งจากพี่และเพื่อนในทีม ความสุขของผู้ที่ร่วมทำกิจกรรมกับเรา รอยยิ้มขณะเลือกหนังสือที่ต้องการ ได้กลายเป็นยาชูกำลังให้พวกเราเหล่านักอาสาฝึกหัด และฉันก็ยังโชคดีได้มีโอกาสร่วมทำกิจกรรมกับทุกโครงการในมูลนิธิ แต่ละโครงการ ก็ได้ประสบการณ์ที่แตกต่าง สิ่งที่ไม่เคยทำ ก็ได้ลองและได้ลงมือทำ “จากห้องเรียนสี่เหลี่ยมเล็กๆที่เป็นสนามจำลองชีวิตในมหาวิทยาลัยสู่ห้องเรียนโลกกว้างที่เราเปิดประตูประสบการณ์ออกไป เพียงก้าวแรกที่ได้เห็น ได้ลงมือทำ ทำให้เราได้เรียนรู้ ได้อะไรกลับมามากมาย เป็นบทเรียนบทใหม่ที่เราหาไม่ได้จากห้องเรียนเล็กๆ แต่เราสามารถหาได้จากห้องเรียนชีวิตของเรา” นี่เป็นคำตอบที่ฉันหาได้จากการเป็นนักศึกษาอาสาฝึกหัด
จากโอกาสที่เรามีและสองมือกับหนึ่งหัวใจที่เราพร้อมจะหยิบยื่นโอกาสให้กับคนอื่น มันไม่ใช่เรื่องยากหรือเรื่องง่ายที่เราจะทำไม่ได้ แต่อยู่ที่เราจะเลือกทำมันและสร้างมันให้กับผู้อื่นหรือเปล่า สิ่งที่ฉันได้จากการเป็นนักศึกษาฝึกงาน ในนามของอาสาสมัคร คือ “ ฉันไม่ได้เป็นเพียงผู้ให้อย่างเดียว แต่ในทางกลับกันฉันก็ได้เป็นผู้รับเช่นกัน ฉันได้ทั้งความสุข รอยยิ้ม และประสบการณ์มากมายจากสิ่งที่ฉันได้ทำ ”
โดย สุวดี ศรีสัมฤทธิ์
