เด็กๆ โชคดีมากที่มีภูเขาและนาขั้นบันไดเป็นสนามเด็กเล่นได้วิ่งอย่างอิสระ มีห้องเรียนรู้ที่มีบรรยากาศสดชื่น มีอากาศบริสุทธิ์ที่ช่วยให้ร่างกายและจิตใจปลอดโปร่งพร้อมรับข้อมูลและจินตนาการอย่างสร้างสรรค์ มีธรรมชาติเป็นผู้สอนและบทเรียนให้เรียนรู้ด้วยตัวเอง เมื่อเข้าถึงธรรมชาติเข้าใจตัวเอง คิดถึงคนอื่น ความสงบสุขมันก็เกิดได้ง่ายๆ
ในตอนเช้าๆของวันหยุดสุดสัปดาห์ จะได้ยินเสียงเล็กๆหัวเราะคิกคักแทนเสียงนาฬิกาปลุก ฉันตื่นเต้นทุกครั้งที่แก๊งเด็กๆมาชวนไปผจญภัย โรงเรียนห้วยปูอยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณสองกิโลเมตร เด็กๆบางส่วนเดินเลียบเขาเพื่อมาเจอกับแก๊งที่บ้านใกล้โรงเรียน วันนี้เราจะลงไปเดินเล่นทุ่งนาและลัดเลาะไปยังหมู่บ้าน พวกเราเดินทางมาเลียบทางลำห้วย
ระหว่างทางเด็กชายวัยซนพากันวิ่งขึ้นต้นไม้เร็วอย่ากับลิง เมื่อเด็กคนที่สองขึ้นไปสักพักเสียงร้องตะโกนออกมาว่า “ต้นไม้นี้มีงูๆ อยู่ในโพรงนี้ อย่างพึ่งขึ้นมา” เด็กชายที่เหลืออีกสามสี่คนมองอย่างสนใจและตื่นเต้น ฉันตกใจและพาสาวๆ ตัวเล็กออกห่างจากต้นไม้ ยังไม่ทันได้เรียกให้เด็กชายลงมา ฉันเห็นหนึ่งในนั้นหาไม้มาพยายามเอางูออกจากโพรง
ใจของฉันสั่นรั่วเพราะกลัวว่าเด็กจะเป็นอันตรายและไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปช่วย หนุ่มๆ ปราบงูอย่างกล้าหาญ แล้วความรู้สึกปลอดภัยเกิดขึ้นหลังจากเห็นสภาพงู ฉันถามเด็กชายผู้กล้าคนนั้นว่า “ถ้าเราไม่ทำร้ายมันได้ไหม? บางทีเราไม่ต้องไปใกล้ก็คงไม่เป็นไร” เพราะในหัวของฉันเกิดสงสารงูขึ้นมา “งูมันนอนของมันอยู่ดีๆ ถ้าพวกเราไม่วิ่งขึ้นไปเล่นงูก็คงไม่ตาย” เด็กชายรีบตอบกลับมาทันใดอย่างหนักแน่นและจริงจังว่า “ไม่ได้ ถ้ามันอยู่นี่ มันอาจจะกัดเพื่อน กัดน้อง กัดพ่อแม่ที่มาทำนาได้ เราต้องตีมันให้ตายก่อน กันไว้”
แววตาของเด็กชายพูดอย่างชัดเจนและกล้าหาญ ความคิดของฉันตอนนั้นเหมือนถูกเปิดออก เราคิดแค่ว่างูควรจะมีชีวิตตอนนี้แต่เด็กๆ เขาคิดเผื่อไว้ เขานึกถึงคนอื่นๆ มากกว่า เขามีความกล้าเพื่อจะปกป้องคนที่เขาห่วงใยคิดถึงคนอื่นก่อน ฉันคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หากมีคนถูกงูพิษกัดคงไปไม่ทันมือหมอ เพราะต้องเดินทางร่วมชั่วโมงไปโรงพยาบาล การป้องกันจึงเป็นทางที่ดีกว่า ทำให้เข้าใจว่าบางเหตุผลเราต้องลองหยุดฟังบางครั้งเราใช้เหตุผลของเราอย่างเดียวจนพลาดการคิดมุมมองอื่น โลกนี้มีความต่าง มีความหลากหลาย แต่ละพื้นทีอาจจะไม่ได้มีมาตรฐานเดียวกันทุกอย่าง แปรผันไปตามพื้นที่ ตามบริบท ตามวัฒนธรรม จุดนี้ทำให้คิดก่อนจะตัดสิน
ฉันเป็นมาครูอาสามีหน้าที่เพื่อจะมาเปลี่ยนแปลงและพัฒนา แต่ที่จริงแล้วเด็กๆ ก็กำลังสอนฉันไปด้วย ฉันได้เรียนรู้และเข้าใจตัวเอง ได้ทบทวน ได้มองเห็นปัญหา ยอมรับและแก้ไข ชีวิตคือการเรียนรู้ ยังมีอีหลายบทที่ต้องเจอ งานอาสาจึงเป็นงานที่เปิดโลกทัศน์อีกด้านหนึ่งของฉันและเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่มีค่าของในชีวิต
(โครงการครูอาสาเกื้อฝันเด็กรุ่น 3 ณ โรงเรียนห้วยปู อ.กัลยาณิวัฒา จ.เชียงใหม่)
#อาสาไม่สมัครเล่น
#อาสาสมัครเพื่อการพัฒนา
#VolunteerforSDGs
